Działalność harcerstwa poza granicami Polski rozpoczęła się wkrótce po wybuchu II wojny światowej, gdziekolwiek znaleźli się Polacy, tam tworzyły się jednostki harcerskie.

Przewodniczący ZHP dr. Michał Grażyński w 1940 roku przedostaje się do Londynu i tu powołuje Komitet Naczelny ZHP. Obecność dha Grażyńskiego potwierdza legalną kontynuację Komitetu z przedwojennym ZHP.

Komitet Naczelny koordynował pracę jednostek gdziekolwiek one się znajdywały. Po zakończeniu wojny, gdy tysiące Polaków nie chciało wracać do Kraju pod rządami komunistycznymi, Komitet Naczelny na zjeździe w 1946 roku w Enghien (Francja) stworzył Naczelną Radę Harcerską która przez swoje trzony organizacyjne kieruje pracą ZHP działającego poza granicami Kraju. Okręgi ZHP działają w Australii, Argentynie, Francji, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii.

W skład Okręgu Wielka Brytania wchodzą Chorągwie Harcerek i Harcerzy, Kręgi Starszoharcerskie i Koła Przyjaciół Harcerstwa.

Chorągiew Harcerek składa się z hufców „Bałtyk” (Londyn i okolice), „Kaszuby” (północna Anglia), „Mazowsze” (środkowa Anglia) i „Pomorze” (południowa Anglia).

Chorągiew Harcerzy składa się z hufców „Gdynia” (północna-zachodnia Anglia), „Szczecin” (południowa Anglia), „Warszawa” (Londyn i okolice), „Wilno” (północna-wschodnia Anglia) i „Wrocław” (środkowa Anglia).

Kręgi Starszoharcerskie istnieją w Londynie, Leicester i Nottingham.

Koła Przyjaciół Harcerstwa skupiają rodziców młodzieży harcerskiej i sympatyków harcerstwa. Członkowie udzielają zaplecza organizacyjnego i wsparcia finansowego jednostkom harcerskim i zuchowym oraz tym którzy tą pracę prowadzą.

Na terenie Wielkiej Brytanii istnieją trzy stanice harcerskie: St.Briavels, Centralna Stanica Fenton oraz Penrhos. Z tych pierwsze dwie są własnością harcerstwa, a trzecia jest dzierżawiona.

O polskim harcerstwie w Wielkiej Brytanii, a także obecności harcerzy na Światowych Dniach Młodzieży, z Anną Świedlicką rozmawiała Halina Ostas.