Armia Hallera – polska ochotnicza formacja wojskowa

Armia Hallera – polska ochotnicza formacja wojskowa powstała w czasie I wojny światowej w roku 1917, powołana dekretem prezydenta Francji Raymonda Poincarégo 4 czerwca 1917 z inicjatywy Romana Dmowskiego oraz kierowanego przez niego Komitetu Narodowego Polskiego. W październiku 1918 roku dowództwo nad armią objął generał Józef Haller.

Armia – w liczbie siedemdziesięciu tysięcy żołnierzy - powróciła do Polski w 1919 roku. Od błękitnego koloru mundurów została nazwana Armią Błękitną. Po powrocie do kraju weszła w skład Wojska Polskiego, które właśnie odradzało się po odzyskaniu niepodległości.

Starania o utworzenie polskiej armii zostały podjęte przez środowisko polskiej emigracji we Francji z chwilą wybuchu I wojny światowej. Udział polskich jednostek wojskowych w działaniach wojennych miał zwrócić uwagę sił międzynarodowych na konieczność zajęcia się sprawą niepodległości naszego kraju po zawarciu pokoju. Akcję werbunkową prowadzono przede wszystkim w środowisku emigracji francuskiej, brazylijskiej i amerykańskiej oraz wśród polskich jeńców z armii niemieckiej i austriackiej.

Armia odegrała bardzo ważną rolę w wojnie polsko-ukraińskiej oraz polsko-bolszewickiej. W czasie wojny polsko-bolszewickiej Hallerczycy brali udział między innymi w potyczkach z konną armią dowodzoną przez Siemiona Budionnego.

W audycji poświęconej Armii Hallera wzięli udział: profesor Paweł Skibiński z Instytutu Historii Uniwersytetu Warszawskiego i profesor Zbigniew Wawer, historyk wojskowości, dyrektor Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie.

Audycja jest współfinansowana przez Fundację "Pomoc Polakom na Wschodzie" w ramach sprawowania opieki Senatu Rzeczypospolitej Polskiej nad Polonią i Polakami za Granicą.

Do wysłuchania programu zapraszają Halina Ostas i Maria Wieczorkiewicz.

Wybrane teksty czyta Krzysztof Dumała.

Realizacja i oprawa muzyczna Magdalena Górecka-Balcer.