У сераду позна ўвечары пасьля працяглай хваробы памёр Войцех Млынарскі (Wojciech Młynarski) – паэт, сатырык, аўтар тэкстаў песьняў і лібрэта, гумарыст, артыст кабарэ. Яму было 75 гадоў. Пра сьмерць Войцеха Млынарскага паведамілі родныя артыста.
Войцех Млынарскі нарадзіўся 26 сакавіка 1941 году ў Варшаве. У 1963 годзе ён закончыў Факультэт паляністыкі Варшаўскага ўнівэрсытэта. Прыкладна ў гэтым жа часе Млынаскі вырашыў стаць прафэсійным акторам і сьпеваком. Ягоны дэб’ют адбыўся ў пачатку 1960-х гадоў на сцэне кабарэ і тэатру вядомага студэнцкага клюбу „Hybrydy”.
Войцех Млынарскі зьяўляецца аўтарам больш за дзьвюх тысяч тэкстаў: лірычных песьняў, баладаў і палітычных песьняў. Ягоная творчасьць ужо амаль 50 гадоў карыстаецца ў Польшчы нязьменнай папулярнасьцю вернай публікі. Можна сказаць, што бадай няма дарослага паляка, які ня ведае прозьвішча Млынарскага.
Млынарскі быў выканаўцам надзвычай папулярных песень, якія ўвайшлі ў канон польскай папулярнай музыкі. Дастаткова згадаць такія песьні, як „Мы на адпачынку”(„Jesteśmy na wczasach”) , „Дзяўчыны, будзьце для нас добрымі вясной” („Dziewczyny, bądźcie dla nas dobre na wiosnę”), „Яшчэ ў зялёнае гуляем”( „Jeszcze w zielone gramy”), ці „Давайце рабіць сваё” („Róbmy swoje”).
PAP/Radek Pietruszka
Яго вершы сьпявалі таксама самыя лепшыя польскія сьпевакі, напрыклад, Эва Бэм (Ewa Bem) – „Маё сэрца - гэта музыкант”(„Moje srece to jest muzyk”), Эдыта Гепэрт (Edyta Geppert) – „Ох, жыцьцё, я люблю цябе больш за жыцьцё”(„Och, życie, kocham cię nad życie”), Міхал Баёр (Michał Bajor)- „Маё найвялікшае каханьне” („Moja miłość największa”). Тэкстамі Млынарскага карысталіся таксама Марыля Радовіч (Maryla Rodowicz), Каліна Ендрусік (Kalina Jędrusik) і гурт „Skaldowie”.
Тым ня менш, як падкрэсьліваюць музычныя крытыкі, Войцех Млынарскі падобным чынам, як Жак Брэль, быў самым лепшым інтэрпрэтатарам сваіх твораў.
Менавіта таму сьмерць Млынарскага - гэта велізарная страта для польскай культуры, пераконвае вядомы польскі кампазытар Ўладзімер Корч (Włodzimierz Korcz).
Уладзімер Корч: Памёр выдатны чалавек, які даказаў, што песьня ня мусіць быць дурная.
Тэксты песьняў Млынарскага вучылі жыць і паказвалі дарогу, асабліва ў складаныя часы, - лічыць журналістка Марыя Шаблоўска (Maria Szabłowska).
Марыя Шаблоўска: Гэта нешта незвычайнае, паколькі песьня, гэта нешта мімалётнае. Таму мы наогул няшмат патрабуем ад тэксту й мэлёдыі.
Войцех Млынарскі супрацоўнічаў з многімі кабарэ, у тым ліку, з кабарэ „Дудек”(„Dudek”), „Авечка”(„Owca”) і „Трылер” („Dreszczowiec”), а таксама з грамадзкім тэлебачаньнем. У 1970-я гады ён пачаў пісаць буйнейшыя формы, у прыватнасьці опэрныя лібрэта й мюзіклы.
PAP/Krzysztof Świderski
Ён зьяўляецца таксама аўтарам перакладу песень зь вядомых мюзіклаў - „Кабарэ”, „Ісус Хрыстос - супэрзорка” і „Чыкага”.
Журналіст Трэцяй праграмы грамадзкага Польскага радыё Артур Андрус (Artur Andrus) перакананы, што з зыходам Войцеха Млынарскага заканчваецца нейкая эпоха.
Артур Андрус: Млынарскі – гэта чалавек, які зрабіў для польскай песьні столькі, што цяжка сабе ўявіць, што яго магло б ня быць. Уявіце сабе, калі ласка, што ў польскай культуры няма гэтых некалькі тысяч песьняў, якія ён напісаў. Гэта азначала б вялікую ўбогасьць.
У вядомым Тэатры „Athenaeum” у Варшаве Войцех Млынарскі рэалізаваў арыгінальныя спэктаклі. Іх героямі былі вялікія артысты, як, напрыклад, бэльгійскі бард Жак Брэль (Jacques Brel), польскі паэт Марыян Гемар (Marian Hemar), польская даваенная акторка Ганка Арданоўна (Hanka Ordonówna) й вядомы савецкі музыка Ўладзімер Высоцкі.
Войцех Млынарскі лічыцца стваральнікам новай формы мастацтва, гаворка ідзе пра гэтак званыя сьпяваныя фэльетоны.
PAP/Stach Leszczyński
Ён зьяўляецца таксама ляўрэатам шматлікіх прэстыжных узнагарод, у тым ліку, Гран-пры 45-га Фэстывалю польскай песьні ў горадзе Аполе, Алмазнага мікрафона грамадзкага Польскага радыё, Залатога ськіпетра Фонду польскай культуры, Крыжа афіцэра Ордэна адраджэньня Польшчы, Залатога мэдаля „Gloria Artis”.
У 2011 годзе за ўсю сваю творчасьць Войцех Млынарскі атрымаў залатога „Фрыдэрыка”. Ён быў таксама членам Саюза польскіх пісьменьнікаў.
аз
PAP/Witold Rozmysłowicz